น้ำมันว่านโพง อาจารย์เขมร

น้ำมันว่านโพง เครื่องรางที่มีจิตวิญญาณ สีผึ้งพรายกระซิบ อิทธิฤทธิ์ เสน่ห์ เมตตา มหานิยม มหาเสน่ห์ คนรักคนหลง มหาละลวย แคล้วคลาด คงกระพันชาตรี ใช้พกติดตัวจะคุ้มครองผู้เป็นเจ้าของมีจิตมีวิญญาณเหมือนเราเลี้ยงกุมารเลี้ยงลูกกรอกเลยทีเดียว ห้ามทาปาก ให้ทาคิ้วหรือผมบางๆ

เสี่ยงดวงโชคลาภดีมากๆ คนที่เที่ยวกลางคืน หรือทำงานกลางคืนบูชาใช้ดีมาก พกติดตัวอย่างเดียวเท่านั้นแรงมากๆใช้ได้ทุกเรื่องขอได้ทุกอย่าง ใช้แล้วไม่มีเข้าตัวเด็ดขาด ไม่ต้องเลี้ยงหรือเซ่น ให้หมั่นทำบุญบ่อยๆ ทุกตลับผ่านพิธีพลีกรรมถูกต้องใช้แล้วไม่มีผลเสีย

ว่านโพงหรือว่านกระสือ ว่านโพงชาวบ้านแถบอีสานเรียก ว่านผีปอบซึ่งขึ้นตามป่า แถวภาคอีสาน โดยเฉพาะชายแดนที่ติดกับเขมร ว่านชนิดนี้คนสมัยก่อนเชื่อกันว่ามีวิญญาณร้ายสิงอยู่ ว่านโพงนี้ชอบกินเลือดสดๆซึ่งหากมีคนหรือสัตว์พลัดหลงเข้าไปก็อาจจะถูกวิญญาณที่สิงสถิตย์อยู่ในต้นว่านดูดเลือดกินจนตายไป

ว่านชนิดนี้ ทางไสยศาสตร์ จะแยกตามภูติที่อยู่ในต้นว่าน ว่าเป็น ว่านโพงชนิดไหน เช่น ว่านโพงกินเหล็ก หรือว่านโพงกินเลือด ผู้ที่จะเลี้ยงว่านพวกนี้ มักจะเรียนไสยศาสตร์มาด้วย จึงสามารถสัมผัสพลังงานเหล่านั้นได้ ไม่ใช่ว่านทุกต้นจะเป็น ว่านโพงหมด

ผู้ที่จะเลี้ยงว่านชนิดนี้ได้ต้องเป็นผู้ที่มีวิชาอาคมแก่กล้า จึงจะสามารถสะกดเหล่าดวงวิญญาณร้ายที่สิงอยู่ในว่านให้อยู่ภายใต้คำสั่งได้ หากมิฉะนั้นดวงวิญญาณที่อยู่ในว่านโพงจะก็จะทำร้ายและกินผู้เลี้ยงเป็นอาหารแทน ถ้าไม่สามารถสะกดดวงวิญญาณได้ ว่ากันว่าตอนกลางคืนหัวว่านที่แก่ได้ที่จะ ออกหากินกบกินเขียด จะเห็นเป็นแสงสีแดงกล่ำปนแสงสีเขียว และรูปร่างหน้าตา เหมือนคนที่เลี้ยงว่านเกจิอาจารย์ไสยศาสตร์ที่มีวิชาอาคมชอบเลี้ยงเพื่อไว้เฝ้าบ้าน หรือบางทีก็ใช้วิชาอาคมสะกดให้วิญญาณออกไปทำร้ายศัตรู

การเลี้ยงว่านโพงหรือว่านกระสือนี้จะเลี้ยงยากกว่าว่านชนิดอื่นๆ ต้องใช้ "เลือดสดๆ" ของสัตว์ต่างๆ มารดที่ต้นว่านแทนการรดด้วยน้ำเปล่าธรรมดาเหมือนพืชทั่วไป

อิทธิฤทธิ์ของว่านนั้นจะมีคงที่ตลอดไปได้มักจะเป็นว่านที่ได้ปลูกติดต่อเป็นมรดกตกทอดมาจากบรรพบุรุษเป็นเวลานานหลายชั่วอายุคน เพราะผู้ปลูกจะทราบเคล็ดลับของการทำให้ว่านคงอิทธิฤทธิ์อยู่โดยไม่เสื่อมคลาย ส่วนว่านที่ขึ้นเองตามธรรมชาติมักจะไม่มีอิทธิฤทธิ์ เพราะขาดการดูแลเอาใจใส่ที่ดี ทำให้ธาตุ สาร (ปรอท) ในตัวว่านค่อยๆ หนีออกไปจากตัวว่าน