แม่ครูหีใหญ่
ดังเดิมเป็นของ แม่ทุม เป็นคนหนองคาย ย้ายที่อยู่หลายครั้ง โดนเขาไล่เพราะแกเป็นปอป อาจารย์บุญมา รณฤทธิ์ ได้ทำการเสียปอปให้ คือพิธีเอาปอปออกจากตัวคนให้เป็นคนธรรมดา ด้วยคาถาพระฤาษีคัตปอบ ถามว่าไปทำอะไรมาจึงเป็นปอป ได้ความว่า แกได้เรียนวิชาครูหีใหญ่จากแม่ แม่เรียนมาจากตา ที่เรียนมาจากแขวงอัตตะปือ เมืองลาว เป็นวิชาเสน่ห์และมหาลาภ จะมีผัวเมีย เป็นร้อยก็ช่างแต่อย่าทิ้งผัวเดิม แต่พอแกรวยแล้วดันทื้งผัวเก่าไปเอาผัวเด็ก ของจึงเข้าตัว เมื่ออาจารย์เสียปอปให้แล้วจึงให้แม่ทุ่ม ทิ้งรูปหล่อครูหีใหญ่นี้ไว้ ที่สำนัก
อาจารย์เวียงเล่าให้ฟังว่า ตอนนั้นยังเรียนวิชาอยู่กับอาจารย์บุญมา ด้วยความสงสัย จึงไปถามแม่ทุ่ม ว่าใหญ่จริงมั้ยแม่ ทันใดนั้นเอง แม่ทุ่มจึงตบต้นขา1ที เป้าผ้าซิ่นแกพองโตขึ้นมาเท่าลูกมะพร้าวน้ำหอม ตบขาอีกที กลับแฟบลงเท่าเดิม อาจารย์เวียงเห็นแล้วชอบใจจึงขอเรียนวิชาด้วยก่อนแกกลับ
ครูหีใหญ่ บูชา เพื่อความร่ำรวย และความเสน่ห์แรง ถึงเราไม่รวยเองก็จะมีคนที่ร่ำรวย มาอุปถัมภ้ำชู ขาที่แหกคือแหกกันคู่แข่งออกไป ให้คนทุกผู้เห็นแต่ตนเจ้าของ จึงเหมาะกับการค้าขาย งานบริการ งานที่เกี่ยวกับแสงสีเสียงและความบันเทิง
คาถาบูชา
อมเจ้าย่า นางมนต์หีใหญ่ นอนคว่ำแตดหงาย กูสิบายพันหัต
กูสิผลัดพันตึง กูสิตบให้มัน ตึง ฮอด ฮอด ตึ งฮอด ฮอด น้ำไหลออกปลายหี
แดงจุ้มจี้ อินอ่อย หมอยกูยาวพันวา ไปปิดหูงำตา ฝูงชายหนุ่มมานั่งเฮา
ฝูงชายเฒ่ามานั่งติด หวิดหวิด ติดอยู่วังแวก ติดหน่อแตดกูแล้วบ่หนี ติดฮูหีกูแล้วบ่ ออก หลงไหลหอบ ฝูงหมู่เสื้อผ้าและเงินคำหลูหลังมาคาบ หัวฮ้าบหวงหี
แสนพันปีหนีบ่ได่หลงไหลติดเข้าในทรวงดวงใจหัก ขัตสะหมติด
แต่เดิมรูปหล่อนี้ ไม่มีรอยจารอักขระ อาจารย์เวียงเพิ่งมาจารใส่ตอนหลัง เพื่อลด อาถรรพ์ลง กันของย้อนกลับ
การบูชา บูชาด้วยเหล้าและน้ำหอม อย่าได้ขาด