สีผึ้งในตำนาน สีผึ้งกั่วเผาะ หลวงปู่ชู วัดหินเหล็กไฟ

สีผึ้งกั่วเผาะ 

ทำมาจากน้ำมันผสมโขง น้ำมันช้างมัน ว่านมงคลในป่าลึกเขมร น้ำมันจะเป็นเอกลักษณ์เฉพาะ หากคนที่เคยใช้น้ำมันช้างผสมโขงหรือสีผึ้งจะรู้ดี กลิ่นของเขาจะแรงมาก พุทธคุณเรื่องเสน่ห์เมตตาเป็นที่หนึ่ง อาจารย์เสือได้เอาน้ำมันพรายและน้ำมันช้างตกมันใส่ลงไปเพิ่มอีกหลายสิบครั้ง และไม่เคยแบ่งมาก่อน ครั้งนี้เป็นครั้งแรกแบ่งแค่ 5 ตลับที่เหลือเก็บไว้ทำมวลสาร

สีผึ้งนี้สร้างจากน้ำมันของช้างที่กำลังตกมัน ซึ่งเจ้าของต้องตีปลอกล่ามโซ่ไว้เพื่อป้องกันมันไปกระทึบคน เพราะเวลาที่ช้างตกมันเป็นเวลาที่มีอารมณ์รุนแรง โดยเฉพาะอารมณ์ทางเพศ และน้ำมันที่ไหลออกมาจากขมับทั้งซ้ายและขวาเป็นของดี คนไปเอาของดีชนิดนี้ไม่เก่งจริงมีแต่ตายลูกเดียว เมื่อได้มาแล้วต้องผสมลงในสีผึ้งทันที เพราะเป็นน้ำมันที่ระเหยเร็ว หลวงพ่อชูท่านเล่าว่า น้ำมันช้างตกมันเป็นวัตถุอาถรรพณ์ที่แรงและมีพลังอำนาจมาก หายาก มีผลทางเสน่ห์มหานิยมที่สุด คือสุดของเครื่องรางเสน่ห์ 

ท่านเคยเป็น “ณุ เฒ่า” คือหมอไสยศาสตร์หรือคนที่มีวิชาอาคมเก่กล้า เป็นอาจารย์ของพวกส่วยที่เลี้ยงช้าง ท่านเป็น "ณุ เฒ่า" มาตั้งแต่หนุ่ม ๆ ท่านมีเมียมีลูกมากจนจำไม่ได้ว่าลูกคนไหนแม่คนไหนเพราะมีมากเหลือเกิน ชาวบ้านแถวนั้นเล่าว่า หลวงพ่อชูสมัยเป็นฆราวาส ท่านเป็นหมอไสยศาสตร์ที่เก่งกาจมาก หาคนเท่าเทียมได้ยาก นอกจากท่านจะเก่งกาจในเรื่องช้างแล้ว ท่านยังเชี่ยวชาญเรื่องการทำเสน่ห์ยาแฝดอีกด้วย 

วัตถุที่ท่านนำมาใช้ก็คือ "น้ำมันกั๋วเผาะ" ท่านทำขึ้นนั้นใช้ได้ผลดีมาก ๆ ไม่ว่าจะเป็นให้ผัวเมียรักกันหรือให้ผัวกลับมารักเมียหลงเมีย เลิกจากเมียน้อย ท่านก็ทำได้ทั้งนั้น แต่วิชานี้เป็นวิชามาร ทำไปมาก ๆ มารก็มาสิงในตัวท่าน ผู้หญิงที่มาหาท่านให้ท่านลงของหรือทำของให้ท่านก็จะเอาทำเมียหมด เมื่อทำบ่อยครั้งเข้าท่านก็สำนึกได้ว่านั่นคือ "นรก" ท่านจึงตั้งใจจะบวชสักพรรษาเดียวเพื่อจะฝึกจิตให้แข็งกว่ามารจะได้เลิกทำชั่ว เมื่อบวชแล้วท่านจึงรู้ว่าที่ทำไปมันก็นรกดี ๆ นี่เอง ท่านจึงบวชไม่ยอมสึกและปลูกกระท่อมอยู่กลางป่าในหมู่บ้านหินเหล็กไฟ